तेरा मेरा साथ रहे

तो असेल 18 वर्षांचा,नुकताच तारुण्यात प्रवेश केलेला,ती 15 वर्षांची..नवथर अल्लड तरूणी.एकाच परिसरातच नव्हे तर एकाच आळीत राहणारे...त्याच्या घराच्या चार घरे पुढे तिचे घर येता जाता पायाच्या टाचे पर्यंत लांब केस,जन्मजात लाभलेले अप्रतिम लावण्य त्याच्या नजरेस पडे.तिला ही हा खूप प्रेमळ,आई वडिलांना मानणारा,अभ्यास सोडून बाकी बाबतीत पुढे असलेला,पण चारचौघांपेक्षा वेगळा असलेला तरूण पाहण्यात होताच.एकाच आळीतले म्हणून ओळख होतीच.पण त्याला ती मनापासून आवडली होती,आणि त्याने एकदा आपले प्रेम तिच्याकडे व्यक्त केले.तिने ही होकार दिला आणि एक प्रेम कहाणी फुलू लागली.दोघांचीही वये लहान.आणि मग अशा वयातल्या प्रेमाचे जे काही होते ते त्यांचे ही झाले. प्रेमाच्या आणा भाका झाल्या,कधी दूर रहावे लागले तरी प्रेम होतेच.लग्न ही झाले लवकर....दोघांच्याही घरची परवानगी नव्हती....आळंदीत मामाच्या सक्षिने दोघे एकमेकांचे झाले.पुढचे कसलेही विचार नव्हते..संसार कसा करायचा याचे काही त्रैराशिक मांडले नव्हते.पण आता एकमेकांची साथ आहे हे नक्की केले होते.ती त्याच्यापेक्षा हुशार तर तो बोलण्यात हुशार पण शिक्षणात कमी त्यामुळे सुरुवातिचा काळ खूप कठीण होता.प्रेमाची धूंदी उतरून व्यवहार सुरु झाला.कुरबुरी झाल्या...आपल्यावर प्रेम करणारा करणारी ती हीच? तो हाच? प्रश्न पडू लागले....प्रेम करणे सोपे पण निभावणे कठीण...जाणवू लागले...तिने स्वात:ला त्या घरात जूळवून घ्यायला सुरुवात केली....घरातली माणसे खूप चांगली 3 बहिणी आणि हा एकच भाऊ सासू सासरे..सगळ्यांचे स्वभाव भिन्न पण प्रेमळ...जमवले तिने...नव्या जीवाची चाहुल लागली होती पण त्याच्या नोकरीचे काही होत नव्हते...मेव्हण्याने मदत केली एक व्यवसायाची सुरुवात करून दिली....त्याने स्वत:ला झोकून दिले.तिने ही शिक्षकी पेशा स्विकारला आणि खरया अर्थाने संसाराची गाडी मार्गी लागली....अल्लड प्रेम मागे राहिले आणि जोडीदारा प्रती वाटणारे आदराचे जिव्हाळ्याचे प्रेम वाढीस लागले....लहान वयात तिच्याकडे मातृत्व आले...सुरुवातीला ती भांभावली होती...पण मातृत्वाच्या जबाबदारीने तिला खूप काही शिकवले..तिला घडवले....तिला ठाशीव व्यक्तिमत्व दिले....त्याचमुळे दुसर्या अपत्याविषयी ती ठाम होती. त्याचा ही जम बसला होता... आणि ते दोघेही एका अल्लड प्रेमी जोड्यामधून एक जबाबदार जोडप्यामध्ये रुपांतरीत झाले.दोघांमधले प्रेम तर जुन्या मधाप्रमाणे सरत्या वर्षां गणिक अधिक घट्ट आणि गोड होत आहे.आज तर त्यांचा लग्नाचा 25वा वाढदिवस...जुन्या कडू गोड आठ्वणीना उजाळा देत सर्व आप्त्स्वकीयांच्या उपस्थितीत साजरा करतायत दोघे.....आपल्या नम्र आणि लाघवी वागण्याने,बोलक्या स्वभावाने त्यांनी केवळ कुटूंबियांचेच नव्हे तर अनेकांचे मन जिंकले आहे...खूप मोठा मित्रपरिवार आहे त्यांचा.दोन्ही मुले आपल्या आई वडिलांसारखीच लाघवी आणि हुशार...मोठा मुलगा आता पुढिल शिक्षणासाठी अमेरिकेला निघालाय....२५ वर्षे लग्नाची आणि त्याआधी प्रेमाची सगळ्याचे सार्थक झाले...भांडले एकमेकांशी पण प्रेम कमी नाही होऊ दिले.कुटुंबाला धरून राहिले...अण्णा आणि वहिनी तुम्हाला दोघानाही लग्नाच्या 25 व्या वाढदिवसाच्या हार्दिक शुभेच्छा
आणि तुमच्यावर सौदागर चित्रपटातले लताबाईंनी गायलेले अजरामर गाणे अगदी फिट्ट बसेल

तेरा मेरा साथ रहे ,तेरा मेरा साथ रहे....
धूप हो छाया हो दिन हो के रात रहे....